W 1948 roku w Korei Południowej, został ustanowiony został system szkolnictwa typu 6-6-4. Oznaczało to 6 klas szkoły podstawowe, 6 klas ponadpodstawowych i 4 klata nauki na uczelni wyższej. Od 1953 roku nauka w sześcioletniej szkole podstawowej była obowiązkowa i bezpłatna.
Obecnie system szkolnictwa oparty jest na schemacie 6-3-3-4, czyli:
- 6- letnia obowiązkowa szkoła podstawowa. Uczęszczają do niej dzieci w wieku od 6 do 11 lat,
- 3- letnie gimnazjum dla dzieci w wieku 12 do 14 lat
- 3- letnia szkoła średnia dla młodzieży w wieku od 15 d 17 lat.
Po zakończeniu edukacji podstawowej młodzież może kontynuować naukę odpowiednio na uniwersytetach lub w cztero-, trzy- lub dwuletnich kolegiach.
Szkoły średnie dzielą się na dwie kategorie:
- licea ogólnokształcące
- technika.
W liceach ogólnokształcących przeważa nauczanie przedmiotów humanistycznych, nauk społecznych oraz przyrodniczych. Można także znaleźć tu takie przedmioty jak: sztuki piękne, wychowanie fizyczne i języki obce. Nauka w technikach skierowana jest na nauczaniu praktycznym przedmiotów technicznych: informatyki, mechaniki, księgowości, rolnictwa czy gospodarka morska.
Aby móc pójść na studia, koreański uczeń musi osiągnąć bardzo wysoki wynik na teście (odpowiedniku naszej matury). Z tym, że uczniowie do takie testu przygotowują się już praktycznie od gimnazjum, nie jak w polskich szkołach w ostatnich dwóch, a czasem tylko w ostatniej klasie szkoły średniej. Szkoły wyższe dzielą się na kolegia zawodowe oraz czteroletnie kolegia i uniwersytety. Uczeń może zdecydować, czy nauka na wyższej uczelni będzie trwała dwa, trzy czy cztery lata. Długość nauki zależy po pierwsze od kierunku, jakie wybierze, ale również od możliwości finansowych.
Dodatkowo, podobnie jak w Polsce, uczniowie niepełnosprawni mogą również pobierać nauki w szkołach specjalnych. Szkoły te prowadzone są na poziomie szkoły podstawowej i gimnazjum.
Wakacje w koreańskich szkołach podstawowych i gimnazjach z reguły zaczynają się w połowie lipca i kończą pod koniec sierpnia. W szkołach średnich trwają one nieco dłużej, bo rozpoczynają się już w czerwcu. Wakacje to jednak nie przerwa pomiędzy klasami. Sam rok szkolny rozpoczyna się w Korei Południowej 3 marca. Oznacza to, że pierwszy semestr szkolny trwa u od marca do czerwca lub lipca, a drugi semestr zaczyna się pod koniec sierpnia i kończy się z końcem lutego. Pomiędzy jedną klasą a drugą uczniowie mają 2 tygodniowe ferie.
Szkoła podstawowa
Największą liczbę dzieci objętych obowiązkiem szkolnym zanotowano w 1971 roku. W tym czasie do szkół podstawowych uczęszczało ponad 5 milionów dzieci. Skutkiem tego były znacząco przepełnione klasy. Zdarzało się, że w jednej klasie uczyło się jednocześnie ponad 90 uczniów. Liczba ta systematycznie spadała i obecnie średnia wielkość klasy wynosi około 30-35 uczniów. Związane jest to i z nieznacznym spadkiem przyrostu populacji, ale przede wszystkim ze zwiększoną liczbą szkół oraz zatrudnionych w niej nauczycieli. Pod koniec 2003 roku w Korei Południowej funkcjonowały 5463 szkoły podstawowe, które zatrudniały 154075 nauczycieli.
Program edukacyjny szkoły podstawowej składa się z 9 przedmiotów: etyki, języka koreańskiego, matematyki, nauki o społeczeństwie, nauk przyrodniczych (biologia, chemia, fizyka), wychowania fizycznego, wychowania muzycznego, plastyki i techniki.
Gimnazjum i szkoła średnia
Od 1969 roku nie ma już egzaminów wstępnych do gimnazjów. Uczeń zapisuje się do szkoły, zwykle znajdującej się w rejonie jego zamieszkania. Od 2002 roku nauka w szkołach gimnazjalnych jest obowiązkowa. Korea Południowa może poszczycić się prawie 100% wynikiem uczniów, którzy po ukończeniu gimnazjum kontynuują naukę w szkole średniej. Chociaż zgodnie z prawem nie ma odgórnego już podziału na męskie i żeńskie szkoły, to nawet w liceach koedukacyjnych klasy podzielone są według płci. Jedynie 10% liceów jest tego typu szkołami, gdzie dopuszcza się przebywanie uczniów obojga płci w jednym budynku. Pozostałe szkoły są liceami żeńskimi i męskimi.
W Korei Południowej przykłada się bardzo wielką wagę do egzaminów kończących szkołę średnią. Wynik testów nie stanowi jedynie o przyjęciu bądź nie na daną uczelnię wyższą. Według Koreańczyków określa on również ich status społeczny w późniejszym życiu dorosłym. Egzamin maturalny odbywa się w listopadzie. W tym dniu, wokół szkół często zamykane są ulice, sklepy, punkty usługowe. Zdarza się, że również plany lotów samolotów ulegają zmianom. Giełda papierów wartościowych również otwierana jest w tym szczególnym dniu z opóźnieniem. Wszystko po to, aby zapewnić zdającym uczniom maksymalny komfort i ciszę podczas trwającego egzaminu.
Uczelnie wyższe
W Korei można wyszczególnić 5 rodzajów szkół wyższych:
- dwu- i trzyletnie szkoły policealne;
- czteroletnie kolegia i uniwersytety z poziomem studiów licencjackich (w przypadku szkół medycznych nauka trwa 6 lat);
- wyższe szkoły pedagogiczne i kolegia nauczycielskie;
- kolegia teologiczne i seminaria duchowne;
- uniwersytety z programem studiów magisterskich.
80% szkół i uczelni wyższych to placówki prywatne. Wszystkie jednak szkoły podlegają ocenie przez Ministerstwo Edukacji i Rozwoju Zasobów Ludzkich.
W roku 1945 w całej Korei było tylko 19 uczelni wyższych. W 2003 roku, tylko w samej Korei Południowej było już 1390 wyższych uczelni, na których naukę pobierało ponad 3,5 miliona studentów.
Szkolna codzienność
Typowy dzień koreańskiego ucznia rozpoczyna się nauką jeszcze przed rozpoczęciem głównych lekcji w szkole. Lekcje trwają 50 minut, a przerwa na lunch w ciągu dnia trwa niecałą godzinę. W Korei Południowej, w szkołach, nie ma systemu zmianowego. Dzieci uczą się przez cały dzień. Po lunchu rozpoczynają się bowiem popołudniowe zajęcia (około godziny 13:00) i trwają z reguły do godziny 16:30. Po zakończonych naukach w szkole uczniowie samodzielnie sprzątają klasy i korytarze. Potem przychodzi moment na obiad w domu. Jednakże większość uczniów nie powraca na ten posiłek do domu, a spożywa w szkolnej stołówce. Wynika to z oszczędności czasu, który należałoby poświęcić na dojazd do domu i ponowny powrót do szkoły na zajęcia. Bowiem to jeszcze nie koniec nauki koreańskiego ucznia. Po posiłku wracają oni do szkolnej biblioteki, aby uczyć się dalej. Część dzieci uczęszcza do szkół prywatnych i na korepetycje. Zajęcia trwają aż do godziny 22, a zdarza się, że i do północy. Do 2010 roku lekcje odbywały się przez 6 dni w tygodniu, od poniedziałku do soboty włącznie. Dopiero od 2012 roku zostały ustanowione wszystkie weekendy jako wolne od nauki szkolnej.
Niestety wyścig szczurów i pęd do bycia najlepszym, już od początku edukacji szkolnej, ma swoje konsekwencje. Presja otoczenia, walka o wyniki, prowadzi niejednokrotnie do obsesji. Rywalizacja wśród uczniów powoduje zanikanie ludzkich odruchów, jak chociażby chęć pomocy innemu uczniowi, empatia. Wykończeni całodzienną i nocną nauką uczniowie, często dosypiają na lekcjach. Sprzedaż szkolnych poduszek wykorzystywanych do spania na szkolnej ławce lub siedzenia na niej, jest tutaj czymś zupełnie normalnym. Dopiero po zdaniu egzaminu maturalnego presja nieco maleje, a młodzież zaczyna cieszyć się życiem i wolnością. Nie ma już obowiązku noszenia mundurku, można pofarbować włosy, ubrać ulubione ciuchy. W Korei Południowej niezmiernie popularne są także operacje plastyczne. Dlatego nikogo nie dziwi, że nagrodą za zdanie egzaminu i dostanie się na uczelnię wyższą jest na przykład korekta plastyczna nosa, podbródka, czy powiek.
