I teach Polish to foreigners.
Io insegno la lingua polacca agli stranieri.
J’enseigne la langue polonaise aux étrangers.
Я навчаю іноземців польської мови.

Choć może dziwnie to zabrzmi, jestem rodzimym użytkownikiem (czyli tzw. native speakerem ) języka polskiego. Sam ten fakt oczywiście w żaden sposób nie predestynuje do nauczania tego języka. Kiedy studiowałem w Tuluzie we Francji, wizyty u znajomych nauczycieli na sąsiedniej polonistyce przekonały mnie, że mój ojczysty polski jest nie tylko relatywnie trudnym językiem, ale i nauczanie go jako obcego jest skomplikowane. Fakt, że w ogóle podjąłem się takiego zadania, jest wynikową mojego wykształcenia językowego i zapotrzebowania rynku. Jestem po studiach filologicznych i choć nie była to polonistyka, a klasyka, to znajomość łaciny bardzo przysłużyła się temu celowi, jakim jest nauczanie polskiego. Język łaciński pomaga uporządkować sobie ogólną wiedzę o języku. Dzięki niemu można nie tylko łatwiej opanować inne języki (i to nie tylko te z grupy romańskiej), ale również lepiej zrozumieć funkcjonowanie własnego. Pomocą jest tu dla mnie też pewne obycie z językami pokrewnymi polskiemu, jak cerkiewnosłowiański czy ukraiński . Z kolei znajomość wielu innych języków obcych (w tym angielskiego, włoskiego, francuskiego) umożliwia mi posiłkowanie się nimi w objaśnianiu omawianych zagadnień.

Od kilku lat nauczam języka polskiego jako obcego w szkole językowej. Uczyłem lub uczę osoby pochodzące z Bułgarii, Maroka, Anglii, Francji i Ukrainy.