W nauczaniu preferuję styl w którym:
podążam za sposobem myślenia ucznia,
naprowadzam na rozwiązania przez podanie wskazówek,
ewentualnie wskazuję błędy w myśleniu,
omawiam inne alternatywne rozwiązania problemów.
Stosuje to podejście na tyle na ile możliwości ucznia pozwalają, ponieważ wiem, że to podejście daje najwięcej satysfakcji z uprawiania matematyki. Najwięcej korzyści przynosi to uczniom zdolnym przygotowującym się do konkursów i olimpiad.

W przypadku słabszych uczniów, którzy są osłuchani z matematyką szkolną, ale mają zamieszanie w głowie i są zniechęceni do matematyki to stawiam na zadania praktyczne, natomiast wnioskowanie częściowo zamieniam na naukę metod. Nauka metod rozwiązywania problemów z czasem przynosi zrozumienie dlaczego tak się robi. Największy akcent stawiam wtedy na zadania praktyczne, które próbuję dobrać do zainteresowań i rzeczywistości w której żyje dziecko.